ഒടുവില്‍ ,
നീ യാത്രയായി..
സ്നേഹിക്കുന്നതിന്‍റെയും സ്നേഹിക്കപ്പെടുന്നതിന്‍റെയും ഒടുവില്‍ ...
ഒരു യാത്രാമൊഴി മാത്രം തന്നു കൊണ്ട്..
നാളെ,
നിന്‍റെ ജീവിതം പഴയ പാതകളിലേക്ക്
തിരിച്ചു കയറുമ്പോള്‍ ,
ഞാനും മടങ്ങുന്നു...
ഓര്‍ത്തു വെക്കാനായി നീ സമ്മാനിച്ച
ഒത്തിരി നിമിഷങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞ
ആ വഴിത്താരയിലൂടെ പുറകിലേക്ക് ..
നീ,
ഒരു മഴക്കാലം സമ്മാനിച്ച പുതിയ സൗഹൃദം.
അപ്രതീക്ഷിതമായ കണ്ടുമുട്ടല്‍ ..
പഴയ ജന്മത്തിലെ പരിചയം പോലെ.
ഒരേ താളത്തിന്‍റെ, ഒരേ രാഗത്തിന്‍റെ
വിവിധ ഭാവങ്ങളിലൂടെ നീങ്ങിയ വഴികള്‍ .
രാക്കിളികള്‍ക്ക് കൂട്ടിരുന്ന യാമങ്ങള്‍ക്ക്
നിമിഷങ്ങളുടെ ദൈര്‍ഘ്യം മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ..
സമയം നിശ്ചലമായെങ്കില്‍ എന്ന് ആഗ്രഹിച്ച
ഈ ദിനങ്ങള്‍ തീര്‍ന്നിരിക്കുന്നു..
ഇനി എന്ത്..
മുന്നിലെ ഏകാന്തതയില്‍ അവളുടെ കൂട്ടില്ല..
അവളുടെ പാട്ടുകള്‍ ഇല്ല,
അവളുടെ പുഞ്ചിരി ഇല്ല..
ഒരു വലിയ ശൂന്യത മാത്രം..
എല്ലാം കൊഴിഞ്ഞു പോയ ഇലകള്‍
പോലെയാണെന്ന് ഞാന്‍ തിരിച്ചറിയുന്നു..
മനസ്സിലെ വിങ്ങലിനും ,
പൊടിഞ്ഞ കണ്ണുനീരിനും
ഒരര്‍ത്ഥവും ഇല്ലായിരുന്നോ?
അവളുടെ വഴികളില്‍ ഇനി ഞാന്‍ എന്ന വ്യക്തിക്ക്
എന്ത് പ്രസക്തി ..
വേഷങ്ങള്‍ കെട്ടിയാടിയ ഇന്നലെകളുടെ വേദന
ഇനി എനിക്ക് മാത്രം സ്വന്തം..
chithalthaalilchilthalukalmanasinevallthenombarapedthaarundu................
ReplyDelete